Projekt w swoim głównym założeniu przewiduje umieszczenie elementów, na których wygląd i funkcjonowanie w pewnym stopniu będzie wpływała korzystająca z nich osoba. Zaplanowano usytuować w parku ławki, których siedziska będzie można przesuwać, a następnie zablokować, tak aby połączyć kilka z nich ze sobą lub je od siebie odseparować. Kolejnym ruchomym komponentem projektu są szachy plenerowe, umożliwiające aktywną grę przeskalowanymi figurami. Ostatni element projektu umożliwiający ingerencję ludzką stanowi fontanna, której strumienie wody można regulować za pomocą zewnętrznie zlokalizowanych zaworów.

    Kompozycję parku oparto na dwóch osiach obrazujących najważniejsze szlaki komunikacyjne, prowadzące do pobliskich budynków użyteczności publicznej, które generują wzmożony ruch pieszy (Prokuratura Rejonowa Kraków-Śródmieście, Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury, Sąd Okręgowy). Rangę tych szlaków w obliczu całości założenia podkreślają istotne elementy aktywizujące lokalną społeczność (szachy plenerowe wraz z amfiteatralnym układem ławek oraz fontanna, której strumienie wody można samodzielnie regulować). W pobliżu projektowanego parku znajdują się tereny o zróżnicowanych funkcjach. Istnieje tam zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna a także instytucje państwowe. Przeznaczenie pobliskiej zabudowy związane jest z intensywnym natężeniem ruchu pieszego. Dlatego też, zdecydowano zaprojektować gęstą sieć ciągów pieszych, która powinna umożliwiać sprawną komunikację oraz stwarzać warunki sprzyjające rekreacji i wypoczynkowi. 

    Układ zieleni projektowanej składa się z drzew wysokich, osiągających wysokość docelową powyżej 20 metrów, drzew  średnio wysokich (do 20 m) oraz niskich, mierzących do 10 m. Pośrednie piętro roślinności stanowią krzewy, natomiast najniższą warstwę stanowią rośliny okrywowe oraz trawniki intensywne. Dla urozmaicenia walorów estetycznych wykorzystano aspekt jesiennego przebarwiania się liści drzew. Zastosowanie zieleni okrywowej ma na celu uzyskanie atrakcyjnej okrywy roślinnej pod okapem drzew, gdzie głęboki cień ogranicza, a nawet uniemożliwia intensywny wzrost trawy. Dlatego głównym kryterium doboru roślin okrywowych, była tolerancja wobec stanowisk zacienionych . Ponadto, roślinność zadarniająca nie wymaga czasochłonnych zabiegów pielęgnacyjnych takich jak koszenie, natomiast tworząc zwartą okrywę gleby, zapobiega ekspansji chwastów, przez co, jej istnienie nie generuje dodatkowych kosztów związanych z utrzymaniem terenów zieleni.